Okejfonia. Piszę o popkulturowym potworze

Miley Cyrus - ,,Plastic Hearts" (RECENZJA)  (oryg.  zdj. ) Zaczęło się od Hanny Montany. Potem nastąpiły stopniowe próby zerwania z wizerunkiem grzecznej nastolatki, które zakończyły się piosenką Wrecking Ball i towarzyszącym jej teledyskiem. Wiadomo - serial na Disney'u się oglądało, ale jakoś nigdy nie byłam wielką fanką Miley, dlatego z umiarkowanym zapałem przymierzałam się do przesłuchania jej najnowszej płyty, Plastic Hearts . A tu proszę - całkiem pozytywne zaskoczenie. Zacznijmy od tego, że i ten album wpisuje się w najnowszy trend nawiązywania do poprzednich dekad, szczególnie lat 70. i 80. Miley proponuje słuchaczowi zatem popowo-rockową wiązankę kawałków w stylu lat 80., ale nie tych, gdzie ćwiczono aerobik, ale tych, gdzie chodziło się w skórach i odwiedzało nocne kluby. Oddać ówczesny klimat pomagają z pewnością ikony wspomnianej dekady, które Miley zaprosiła do współpracy: Joan Jett & The Blackhearts, Billy'ego Idola oraz Stevie Nicks.   Rozpoczynaj...

Ostatnio pisałam o niemal pięćdziesięcioletnim zespole hardrockowym z Australii, dziś przenosimy się nieco wyżej, do Korei Południowej. Odległość, jeśliby spojrzeć na mapę, niewielka, nazwy zespołów też jakby podobne, ale AC/DC i BTS, o których będzie dziś mowa, to dwa przeciwległe bieguny. Z jednej strony mamy oskarżanych o konszachty z diabłem rockmanów, z drugiej tańczących i śpiewających idoli, a poniżej - przemyślenia na temat koreańskiej odpowiedzi na pandemię, czyli najnowszego albumu boysbandu, zatytułowanego lakonicznie ,,BE". Późnym sierpniem tego roku świat należał do BTS: nie dość, że hitem ,,Dynamite" zespół pobił parę rekordów Guinessa, m.in. w kategorii najczęściej wyświetlanego filmu na YouTube w ciągu 24 godzin, podbił listy Billboarda (o tym będzie jeszcze mowa), to zdobył statuetkę MTV za najlepszą piosenkę. Nie dziwota, wspomiany singiel to rzeczywiście ,,dynamit": niezwykle chwytliwy (w dużej mierze dzięki ,,Dyn-na-na-na, na-na-na-na-na, na-na-na...

AC/DC - ,,POWER UP" Legendary australijski zespół hardrockowy AC/DC powraca po sześciu latach z siedemnastym albumem, zatytułowanym ,,Power Up". Co grupa ma do zaoferowania swoim słuchaczom po niemal pięćdziesięciu latach na scenie? AC/DC zaraził mnie tata, wielki fan Angusa Younga i spółki. W swojej dyskografii mam parę płyt, chociaż najnowsza z nich pochodzi z 1981 roku. Po ,,For Those About to Rock We Salute You" nie byłam na bieżąco z wydawnictwami zespołu. ,,Power Up" oceniam więc z perspektywy osoby, która zatrzymała się na ,,For Those...", ,,Back In Black", ,,Highway to Hell" i ,,Let There Be Rock" i wszystko, co wyszło po 1981, jest jej nieznane (no, oprócz ,,Shoot to Thrill" rozpromowanemu dzięki filmowi z serii ,,Iron Man").  Jakie były moje oczekiwania wobec tej płyty? Ktoś kiedyś powiedział, że jedna rzecz, jakiej można być pewnym, to to, że następny album AC/DC będzie taki, jak jego poprzednik. Nie chciałam skreślać kogoś t...

Kylie Minogue i ,,Disco" ( zdj ) W mojej świadomości Kylie Minogue zapisała się kilkoma momentami. Młodą Kylie kojarzę przede wszystkim z jej pierwszego singla ,,Locomotion" i późniejszego ,,I Should Be So Lucky", oba z 1987 roku. Złoty okres kariery Minogue to początek lat dwutysięcznych i piosenki ,,Can't Get You Out Of My Head" oraz ,,Come Into My World" ze świetnym teledyskiem (zawsze intrygowało mnie, jak nagrano ten klip). Ostatni moment, który utrwalił się w mojej pamięci, to rok 2010 i ,,All the Lovers" -  pamiętałam go w dużej mierze dzięki wideo: półnadzy ludzie formują w nim ogromną piramidę na ulicach miasta. Najnowszy krążek Australijki nie był może najbardziej wyczekiwaną przeze mnie premierą tego roku, ale jej twórczość zawsze kojarzyła mi się pozytywnie i byłam ciekawa, co zaoferuje nam, było nie było, popowa weteranka. ,,Disco" to piętnasty krązek Kylie. Jak wypadł? Zapraszam do recenzji. Jak można się domyślić po tytule na ,,Disc...

  Najnowszy krążek Ariany Grande, ,,Positions" - hit czy kit? Gdy tylko album trafił do internetu, w sieci zawrzało. Natychmiast pojawiło się mnóstwo recenzji. Co z nich wynika? ,,Positions" to druga najgorsza płyta Ariany wg portalu Metacritic. To zadziwiające, jak zgodni okazali się krytycy, wielokrotnie stawiając jej ocenę 60/100. Padają określenia ,,trzymanie się swojej strefy komfortu", ,,piosenki zlewają się", ,,nie dorównuje poprzednim płytom" , niezapadający w pamięć" ,,puste pogaduszki do poduszki", ,,klasyczna zapchajdziura", ,,rozczarowanie".  Ja fanką Ariany nigdy nie byłam, ale wiedziona ciekawością/zrządzeniem losu/przeczuciem odtworzyłam sobie jej najnowszą płytę. I wiecie co? Mi tam się podoba, chociaż nie bez zastrzeżeń. Zapraszam do recenzji, w której wyjaśnię, dlaczego ,,Positions" kojarzy mi się z lo-fi hip-hop oraz jak album wypada w porównaniu do wcześniejszych krążków Grande. Opowiem również o czym są teksty i co ...