Ariana Grande - ,,Positions" (RECENZJA)

 

Najnowszy krążek Ariany Grande, ,,Positions" - hit czy kit?

Gdy tylko album trafił do internetu, w sieci zawrzało. Natychmiast pojawiło się mnóstwo recenzji. Co z nich wynika? ,,Positions" to druga najgorsza płyta Ariany wg portalu Metacritic. To zadziwiające, jak zgodni okazali się krytycy, wielokrotnie stawiając jej ocenę 60/100. Padają określenia ,,trzymanie się swojej strefy komfortu", ,,piosenki zlewają się", ,,nie dorównuje poprzednim płytom" , niezapadający w pamięć" ,,puste pogaduszki do poduszki", ,,klasyczna zapchajdziura", ,,rozczarowanie". 

Ja fanką Ariany nigdy nie byłam, ale wiedziona ciekawością/zrządzeniem losu/przeczuciem odtworzyłam sobie jej najnowszą płytę. I wiecie co? Mi tam się podoba, chociaż nie bez zastrzeżeń. Zapraszam do recenzji, w której wyjaśnię, dlaczego ,,Positions" kojarzy mi się z lo-fi hip-hop oraz jak album wypada w porównaniu do wcześniejszych krążków Grande. Opowiem również o czym są teksty i co o nich sądzę (podpowiedź: ,,f*** me 'til the daylight" to wers jednej z piosenek. Pewnie już się domyśliliście, co jest leitmotivem).

LO-FI HIP-HOP/WSPÓŁCZESNE R&B

Pierwsze skojarzenie podczas odsłuchu: lo-fi hip hop. Posłuchajcie sobie utworu ,,positions" w wersji instrumentalnej - czy nie pasuje wam to do tego niekończącego się strumienia dźwięków, znanego pod nazwą ,,beats to relax/study"? Kolejna sprawa, to fakt, że tempo większości piosenek jest mało dynamiczne, a jeśli by jeszcze nieco je spowolnić, to podobieństwo do lo-fi hip-hop jeszcze się zwiększy. Dalej, piosenki na albumie nie są tak wyraziste, jak kawałki z płyty ,,Sweetener" I ostatnie podobieństwo do lofi - długość utworów. Na trzynaście piosenek dziewięć nie trwa dłużej, niż trzy minuty, najdłuższy singiel, ,,off the table" z udziałem The Weeknd, trwa cztery minuty.
Skojarzeniem może i było lo-fi hip-hop, ale najnowszy krążek Ariany wpisuje się, dla ścisłości, w tzw. ,,contemporary R&B" (współczesne R&B). Spójrzcie chociażby na tę definicję tego stylu na Wikipedii, a zauważycie wiele elementów wspólnych ze wspominaym chill-hopem, takich jak popularność korzystania z automatu perkusyjnego, wpływy muzyki elektronicznej (nasilające się z czasem), które nadają brzmieniu futurystycznego sznytu, popu i HIP-HOPU.

To podobieństwo do muzyki z naszych ulubionych niekończących się streamów mogło być zatem przyczyną zarzuty dotycząccyh braku wyrazistości i przebojowości piosenek. W końcu lo-fi jest często krytykowane za prostotę, wtórność, a dla niektórych stanowi ono właściwie synonim. Ale chwila, chwila: czy tylko albumy, w których każda piosenka diametralnie różni się od drugiej jest dobra? Tylko jeśli nastawiacie się na zbiór typu ,,The Best Of". Mi ,,Positions" kojarzy się pod tym względem (tylko pod tym - teksty, nastrój, wrażliwość i muzyka u Taylor to inny świat) z ostatnią płytą Taylor Swift, ,,folklore" - tam również mamy dużo stosunkowo krótkich piosenek, których nie można nazwać typowymi przebojami, cały krążek oceniłam jednak bardzo pozytywnie. Przewiduję również, że piosenki z ,,Pozycji" spotka ten sam los, co single z ,,folkloru": wskoczą na listy Billboardu, ale szybko z nich spadną. Czy to źle? Nie! 

Dodam jeszcze, że płyta ma świetny vibe r&b lat 90.

,,F*** ME 'TIL THE DAYLIGHT", czyli co się stało z tekstami

Jak nie trudno było się domyślić po tytule akapitu, tematyka tekstó kręci się wokół szeroko pojętej miłości, z naciskiem na relacje intymne. Ariana nie miała oporów, żeby wprost wypowiadać się na wspomniany temat (przykładowy wers z piosenki ,,Make Up" z poprzedniej płyty wokalistki: ,,,,I like to f*** with you just to make up with you"), ale wydaje mi się, że tak bezpośrednia, jak w ,,34+35" nie była jeszcze nigdy. Po drugiej stronie skali znajduje się świetne ,,pov" o miłości do samej siebie (,,I wanna love me/The way that you love me/For all of my pretty and all of my ugly too/I'd love to see me from your point of view"). ,,Off the table" nagrane na spółę z The Weeknd jest dość typowe, żeby nie powiedzieć: nudne. Odnoszę również wrażenie, że teksty na poprzedniej płycie (,,Thank U, Next") były ciekawsze (więcej zabawy słowami) i mniej oczywiste. Przykładowo w ,,In my head" Ariana stwierdza, że miała skłonność do idealizowania swojego ówczesnego partnera, śpiewając: ,,They see Cain and I see Abel" - przyznam, że nie spodziewałam się po idolce pop nawiązywania do starotestamentowych historii

PODSUMOWANIE

Myślę, że ważne jest nastawienie, z jakim podchodzicie do albumu (ale też książki, filmu itd.). Jeśli jesteście Arianators i oczekujecie radiowych szlagierów, to ,,Positions" was zawiedzie. Jeśli jednak tak jak ja nie macie żadnych oczekiwań, ba, nawet nie należycie nawet do fanów Grande i jesteście bardziej otwarci, to ten album jak najbardziej może wam się spodobać - brzmieniowo, bo tekstowo płyta nie powala.
Ulubione piosenki z albumu: ,,pov", ,,hair", ,,six thirty".

TERAZ WY

Co sądzicie o ,,Positions"?

.....

LINKI

Współczesne R&B wg Wikipedii

Metacritic - recenzje albumów Ariany